ταχεία...

πάνω το εισιτήριο γράφει "σ'αγαπώ"...

ανατολικός άνεμος...

Ο Ναζίμ Χικμέτ (15 Ιανουαρίου 1902 - 2 Ιουνίου 1963) ήταν Τούρκος ποιητής και δραματουργός, τα έργα του οποίου μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και υπήρξε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τουρκίας. Πέθανε στη Μόσχα από καρδιακή προσβολή.

ΑΥΤΟΓΡΑΦΟ
Φίλοι κι ἀδέλφια τῆς ψυχῆς μου. Ἐσεῖς ποὺ πέσατε στὶς φυλακὲς καὶ στὰ νησιὰ τῆς κόλασης, ποὺ σᾶς κρατᾶν ἁλυσωμένους μὲς στὰ στρατόπεδα συγκέντρωσης γιατὶ πολεμᾶτε γιὰ τὴν ἀνεξαρτησία, τὸ ψωμὶ καὶ τὴ λευτεριὰ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, δεχτεῖτε τὴν ἀγάπη καὶ τὸν θαυμασμό μου.

Οἱ λαοὶ τῆς Τουρκίας καὶ τῆς Ἑλλάδας ἔχουνε τοὺς ἴδιους θανάσιμα μισητοὺς ἐχθρούς: τὸν ἀγγλοαμερικάνικο ἰμπεριαλισμὸ καὶ τοὺς ντόπιους λακέδες του.

Οἱ λαοὶ τῆς Τουρκίας καὶ τῆς Ἑλλάδας, φιλιωμένοι ὁ ἕνας με τὸν ἄλλο, μὲ τὴ βοήθεια τῶν φιλειρηνικῶν λαῶν ὅλου τοῦ κόσμου, θὰ τσακίσουνε στὸ τέλος αὐτοὺς τοὺς ἐχθρούς τους. Αὐτὸ τὸ πιστεύω. Ὁ δικός σας ἔνδοξος ἀγώνας εἶναι μία ἀπὸ τὶς πιὸ λαμπρὲς ἀποδείξεις ὅτι θὰ νικήσει ἡ ὑπόθεση τῆς εἰρήνης, τοῦ ψωμιοῦ καὶ τῆς λευτεριᾶς.
Σᾶς σφίγγω ὅλους μ᾿ ἀγάπη στὴν ἀγκαλιά μου.
ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ
10/8/1951 Βερολίνο
αυτές οι τελευταίες ειδήσεις από την Τουρκία ότι ο στρατός θέλει να πάρει την εξουσία μου έφεραν στο νου αυτόν τον ποιητή ...

η πιο όμορφη θάλασσα...

είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει...

δεν σε ξεχνώ...

΄
«Πάνω στη γη κάτω απ’ τ’ αστέρια όλοι γεννιόμαστε αδέρφια.»
Το 'γραψε κάποιος σε παγκάκι το 'πε μια πόρνη στον πελάτη
Μπροστά της στέκει σαν χαμένος εκείνη στρώνει το κρεβάτι
Το άσπρο της τρέμει το χεράκι ,την αγκαλιάζει δακρυσμένος
Της λέει στ' αυτί «Δεν είσαι μοναχή καρδιά μου.»

«Δε σε ξεχνώ..Σου τραγουδώ ..Η αγάπη στο τέλος νικά»

Πάνω στη γη κάτω απ’ τ’ αστέρια όλοι γεννιόμαστε αδέρφια.
Σαν μετανάστες σαν παιδάκια ζούμε κλεισμένοι σε δωμάτια.
Φυλακισμένοι μες στο χρόνο , ξεχασμένοι εδώ στο δρόμο,
Το χέρι ποιος θα μας το πιάσει;Ποιος θα βρεθεί να μας φωνάξει;
«Η φυλακή δεν είναι αληθινή…Ψυχή μου!»

«Δε σε ξεχνώ..Σου τραγουδώ ..Η αγάπη στο τέλος νικά»

Πάνω στη γη κάτω απ’ τ’ αστέρια όλοι γεννιόμαστε αδέρφια.
Κι όσο ανθίζει το λουλούδι
Όσο κρατάει το τραγούδι
Κι όσο η γη χορεύει σαν παιδί Καρδιά μου
Δε σε ξεχνώ..Σου τραγουδώ ..Η αγάπη στο τέλος νικά

ΑΝ ...

άν ξεχάσει το σβησμένο νούμερο...
άν είχε κάτι και το έχασε...
άν αλλάξει την ταμπέλα στο σταυροδρόμι...
άν ακούσει αυτό το τραγούδι ...
θα χαμογελάσει!!!



καταπληκτικό !!!

είσαι στο μιαλό κάτι μαγικό...

αφρικανικη σκονη...

έχει σκεπάσει τα πάντα, πουθενά δεν φαίνεται το γαλάζιο αλλά έχει μια απίθανη ζέστη που φτιάχνει την ψυχολογία και προετοιμάζει για την άνοιξη και το καλοκαίρι ...
το τραγούδι άσχετο με το κείμενο απλά το άκουσα και μου άρεσε φοβερά :)))
καλό σάββατο!!!

καμμία επιστροφή...

παρουσία...

άλλο ένα τραγούδι από τον Ξένιο του Πασχαλίδη...

ti prendo e ti porto via...

"Erano stati gli occhi di quel bambino a cambiargli l'umore. Rassegnazione, ecco cosa ci aveva visto dentro. E se c'era una cosa che Graziano Biglia detestava con tutte le sue forze era la rassegnazione."

ξένιος - η κρήτη εντός μου...

το καινούριο cd του Μιλτ. Πασχαλίδη, τέλειο,αξίζει να ακούς τέτοια τραγούδια και μουσικές που "ταξιδεύουν" το νου και ηρεμούν την ψυχή ...

σ'έχασα...

Τόσες χιλιάδες αστέρια εκεί πάνω
κι εγώ μοναχή μου στη γη
Ούτε που ξέρω, πού είμαι, τι κάνω
και τι με κρατάει στη ζωή

Σ' έχασα και γύρω πια νυχτώνει
Σ' έχασα κι η πόλη είναι σκληρή
Αγάπη μου, χαρά μου μόνη κι αληθινή...

κλεψύδρα...

Επιστρέφω σε λίγο τα ρολά μου κλειστά
θέλω μόνο να φύγω κι ας γυρίσω ξανά
Επιστρέφω σε λίγο κι ας είναι αργά
τ΄όνειρο δεν αφήνω κι ας κοστίζει ακριβά
Επιστρέφω σε λίγο κι ας μην είσαι εκεί
δεν μπορώ άλλο να μείνω κι ίσως μια άλλη στιγμή

Μα πώς να χωρέσει ο χρόνος σε μια ευχή
παράξενο παιχνίδι είναι η ζωή
την κλεψύδρα να γυρνούσα κι ότι βγει
αρκεί να ξαναρχίζαν όλα απ΄την αρχή

Επιστρέφω σε λίγο δε θα πάω μακριά
την αλήθεια θα κρύβω για μια μόνο βραδιά
Επιστρέφω σε λίγο είναι η πόλη μικρή
στην υγειά μας θα πίνω κι ίσως μια άλλη στιγμή

Μα πώς να χωρέσει ο χρόνος σε μια ευχή
παράξενο παιχνίδι είναι η ζωή
την κλεψύδρα να γυρνούσα κι ότι βγει
αρκεί να ξαναρχίζαν όλα απ΄την αρχή

χρόνια πολλά...

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!!!

dance of love...

κάποιες ψυχές,όσες φορές κι άν ξαναγεννηθούν...
πάντα θα συναντιούνται...

βραδυνά και ζαλισμένα κολλήματα...

χαρούμενο πρωινό...

τι λένε;; ο φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει!!!
μετά την χτεσινή ανταριασμένη μέρα , ήλιος παντού ...
ΚΑΛΗΜΕΡΑ A TUTTI

όσοι ζουν αληθινά...

γιαυτούς που ονειρεύονται...
και ξέρουν να περιμένουν το όνειρο τους...

πρωινό ξύπνημα...

κοιμήθηκα "μονορούφι" και ξύπνησα αργά και από εκεί και μετά δεν ανοίγει το μιαλό με τίποτα... δεύτερο καφεδάκι , μουσική αλλά η κουρτίνα κλειστή...
και φυσικά φταίει και αυτή που εγώ την ξυπνάω κάθε πρωί ενώ αυτή με θυμήθηκε αργά...
δεν σου τηλεφωνώ πάλι (δημόσια δήλωση) !!!
καλημέρα αγουροξυπνημένη ...

παραξενη βραδια...

περίεργες συμπτώσεις...

ζωή μισή...

Στίχοι: Δημήτρης Ζερβουδάκης
Μουσική: Δημήτρης Ζερβουδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Ζερβουδάκης

Τι θέλεις τώρα, τι ζητάς
μαζί μου γιατί περπατάς
στης νύχτας τα σφιχτά δεσμά
μέσα μου καίνε δυο φωτιές
του δειλινού λαβωματιές
πως με μεθάει η ξαστεριά

Είναι η ζωή μας πια μισή
μια πόρτα που έμεινε ανοιχτή
μια πόρτα που χτυπάει βοριάς
Τι θες με μένα, τι ζητάς

Μαζί σου λες πως θα σωθώ
μαζί σου λέω πως θα χαθώ

Κι' αν όλα ήταν να τα δω
στο πρόσωπό σου το χλωμό
στα μάτια σου θα πέσω
Κι αν περισσέψαν οι στιγμές
του έρωτα οι μαχαιριές
εγώ θα τις αντέξω

Είναι η ζωή μας πια μισή
μια πόρτα που έμεινε ανοιχτή
μια πόρτα που χτυπάει βοριάς
Τι θες με μένα, τι ζητάς

Μαζί σου λες πως θα σωθώ
μαζί σου λέω πως θα χαθώ

μόλις το ανακάλυψα και χωρίς σχόλιο , εδώ ...

ηρεμία...

μετά το χτεσινό φαγοπότι και την τσικνοπέμπτικη διάθεση, ας ηρεμήσουμε...

το παλιό ρολόι...

μετά το χτεσινό διάγγελμα του πρωθυπουργού , σαν αυτό το τραγούδι μοιάζουμε ως χώρα, θα το φτιάξουμε το ρολόι τελικά;;;

στο καταχείμωνο...

τα ξεγέλασε ο ήλιος και η υψηλή θερμοκρασία αυτών των ημερών και μας έφεραν την άνοιξη νωρίς...
σήμερα όμως κρυώνουν...

θάλασσα γυαλί...

μέσα μου πέτρινα βουνά γιατί δεν είσαι πουθενά...