Αλλάζω...

Θαμπό το τζάμι της σιωπής
απ' τις ανάσες της ζωής
ιδρώνει και σταλάζει.
Υγρή η λύπη της καρδιάς
που τη σφυρίζει ο βοριάς
για ότι πονά κι αλλάζει.

Φέρτε τα σύννεφα στη γη
για να πνιγώ μες τη βροχή
μια τέτοια νύχτα σκοτεινή
που κι οι θεοί τρομάζουν.
Παίξτε βιολιά στους κεραυνούς
στις αστραπές και τους θυμούς
το χτες που φεύγει ξεγεννά
τους πόνους που μ' αλλάζουν.

Μικρό φυτίλι της ζωής
ανάβεις φως της αστραπής
απ' της ψυχής το ρεύμα.
Ηλεκτρισμένη φυλακή
αυτά που ζήσαμε μαζί
πληρώθηκαν στο τέρμα...

τα τραγούδια της παρέας...

ΚΑ ΤΑ ΠΛΗ ΚΤΙ ΚΟ !!!



ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ ΠΑΝΤΟΥ...



ΑΥΤΟ ΚΙ ΑΝ ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ !!!



ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ...



Ο ΕΡΩΤΑΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΛΟΓΙΚΗ, ΕΣΕΝΑ ΘΕΛΕΙ ΜΟΝΟ !!!

προσγείωση στην καθημερινότητα που εμείς την φτιάχνουμε όπως θέλουμε κι εγώ θα της βάλω την "τρέλα", αυτό δεν κάνω πάντα;;;