Η Ιταλία της καρδιάς μου...

...είναι τα καλοκαίρια μου,οικογενειακά, τα γέλια μας  με τα χαζοαστεία μας, οι διαδρομές με το αυτοκίνητο...

είναι τα λιμάνια του Brindisi, Bari,Ancona, οι πόρτες που άνοιγαν για να αρχίσουμε το ταξίδι μας...

είναι το Viarreggio, Rimini,Riccione,Riva del Garda,Stressa,Rapalo,Lignano...

είναι το φαγητό,pizza, penne all'arabbiata,tiramisu...
το καφεδάκι μας στις πλατείες που ένοιωθες ότι ήσουνα σε άλλη εποχή...
η φωνή του Pavaroti, Endrigo, Dalla, Mina, Milva...
είναι ο Enrico Berlinguer, τι κρίμα να χαθεί τόσο νωρίς αυτός ο πολιτικός, πως θα ήταν άραγε η πολιτική στην Ιταλία...
είναι εκείνη η μέρα του 1994 μετά τον τελικό του μουντιάλ με το χαμένο πέναλτυ του Baggio , η απογοήτευση κι απέραντη θλίψη στα πρόσωπα των Ιταλών, τότε κατάλαβα ότι το ποδόσφαιρο είναι στο αίμα τους...
είναι άλλη μια μέρα του Ιούνη 2006 στην Τεργέστη, ο γάμος του γιου μου, τι ευτυχία αξέχαστη...
είναι το Trento μας , αγαπημένο, με τα παιδιά μου, τους φίλους μας και τους γνωστούς...
είναι, είναι, είναι... τι να πρωτογράψω...ήταν η Οστρια...
οι μυρωδιές , τα χρώματα, οι δρόμοι, τα τοπία...
αυτή είναι η Ιταλία μου και ξέρω ότι η δημοκρατία είναι σημαντική και σεβαστή η ψήφος μας αλλά τι παθαίνουν και ψηφίζουν έτσι; κι εμείς τα ίδια χάλια έχουμε ,τουλάχιστον εκεί δεν έχουν φασίστες στη βουλή τους, όχι ακόμα ίσως...
σε αναμονή λοιπόν της πολιτικής κατάστασης ...