ο μπαμπάς μου και ο θείος μου... ο πρώτος ο "ήρωας" μου και ο δεύτερος τα παιδικά μου χρόνια και η αγάπη του προς εμένα και την αδελφή μου, δεν ξεχνιέται με τίποτα...
καλοκαιρινά βράδια στο μακρύ τραπέζι της κουζίνα μας κι όλοι καθισμένοι γύρω και οι φωνές τους , γέλια και μετά από τα πρώτα ποτηράκια κρασί, η συζήτηση να τραβάει πάντα εκεί, για τον αγώνα τους , τις θυσίες τους και ξαφνικά εμείς τα παιδιά να σωπαίνουμε και να "ρουφάμε" τις αναμνήσεις τους...και οι νεκροί της οικογένειας που έπεσαν για την λευτεριά, να φαντάζουν Ηρωες στο μιαλό μας... τι παιχνίδια μπορεί να σου κάνει μια φωτογραφία...
Αφιερωμένο όλο αυτό το κείμενο στην οικογένεια μας... Δεν Ξεχνάμε...
Δεν ξεχνάμε ...είναι η ιστορία μας, είναι το αίμα μας ,είναι οι ρίζες μας
ΑπάντησηΔιαγραφήείμαστε περήφανοι γι΄αυτούς !