Τρίτη 30 Μαρτίου 2010
Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010
η στιγμή που κρατάει για πάντα...
Νέο άλμπουμ από τον Μανώλη Φάμελλο, και πρώτος προσωπικός του στη Lyra.
«Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ» περιλαμβάνει 14 καινούρια τραγούδια σε μουσική και στίχους δικούς του και μία πολύ ωραία διασκευή στο τραγούδι του Αττίκ «Ζητάτε να σας πω».
Επιμέλεια παραγωγής: Μύρωνας Στρατής
Το album συνοδεύεται από ένθετο βιβλιαράκι με τους στίχους των τραγουδιών, τους συντελεστές και άλλες πληροφορίες.
1.Τι σημαίνει ένα τρένο;2.Ένα λεπτό
3.Αγάπη σ’εμένα
4.Αυτόματος πιλότος
5.Η δική σου ζωή
6.Υπάρχεις για μένα
7.Τελευταία φορά
8.Η στιγμή που κρατάει για πάντα
9.Όταν κοιτάζω εσένα
10.Ένα δέντρο
11.Κατοικίδιο φάντασμα
12.Όλα τα αγόρια που ξέρεις
13.Ζητάτε να σας πω
14.Το τέλος του κόσμου
15.Ένα λεπτό ακόμα
όσο ακούω τα τραγούδια αυτού του cd όλο και πιο πολύ μου αρέσει, καταπληκτικός !!!
ΑΣΕ ΜΟΥ ΕΝΑ ΣΥΝΝΕΦΟ ΝΑ ΧΑΘΩ...
Σάββατο 27 Μαρτίου 2010
Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010
πιερ πάολο παζολίνι...
ΠΙΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ
«Ανοίξτε ξανά τον φάκελο της δολοφονίας Παζολίνι»
Του Μichael Day
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010 στην εφημερίδα τα Νέα
Τριάντα πέντε χρόνια μετά τη δολοφονία του ποιητή, πολιτικού αρθρογράφου και διακεκριμένου σκηνοθέτη Πιέρ Πάολο Παζολίνι, η ιταλική κυβέρνηση δέχεται πιέσεις να επανεξεταστεί η υπόθεση και να χυθεί άπλετο φως.
Με ανοιχτή επιστολή (δημοσιεύτηκε στην ιταλική εφημερίδα «Corriere della Sera») προς τον υπουργό Δικαιοσύνης Αντζελίνο Αλφάνο, ο πρώην αρχηγός της αντιπολίτευσης Βάλτερ Βελτρόνι ρωτά γιατί, αν και υπάρχει πλήθος από αναπάντητα ερωτήματα, οι αρχές δεν προχώρησαν σε νέες έρευνες σε μια υπόθεση «η οποία είναι διάτρητη σαν κόσκινο». Και τονίζει πως με την εξέλιξη της Εγκληματολογίας θα ξεκαθαρίζονταν πολλές αμφιβολίες για τον φόνο του ομοφυλόφιλου μαρξιστή διανοουμένου στον οποίο ο παγκόσμιος κινηματογράφος οφείλει μερικά από τα πιο ποιητικά, σκληρά, αλληγορικά και εμβληματικά έργα του νεορεαλισμού, όπως το «Θεώρημα», το «Μάμα Ρόμα», το «Salo, 120 μέρες στα Σόδομα», το «Δεκάμερον» και η «Μήδεια» με τη Μαρία Κάλλας.
Το 1975, λίγο μετά το έγκλημα, ο 17χρονος τότε Τζουζέπε Πελόζι ομολόγησε τη δολοφονία και καταδικάστηκε σε δέκα χρόνια φυλάκισης, όμως υπήρχαν στοιχεία που συνέδεαν και μερικούς ακόμη με τον μέχρι θανάτου ξυλοδαρμό του Παζολίνι. Οι μυστικές υπηρεσίες είχαν περιέργως εκδηλώσει ενδιαφέρον για την υπόθεση, όμως σημαντικά στοιχεία αγνοήθηκαν- δακτυλικά αποτυπώματα από αίμα στο αυτοκίνητο. Η υπόθεση προκάλεσε πολλές συζητήσεις, όπως άλλωστε και η ζωή του σκηνοθέτη.
Το 2005, 30 χρόνια μετά την καταδίκη του, ο Πελόζι ανακάλεσε, λέγοντας πως εξαναγκάστηκε σε ομολογία και ότι δεχόταν απειλές για την οικογένειά του. Υποστήριξε πως τρεις τύποι «με νότια προφορά» επιτέθηκαν στον Παζολίνι σε παραλία της της Όστια ς- παραθαλάσσιο προάστιο της Ρώμης φωνάζοντας «βρωμοκομμουνιστή». Η εξέλιξη αυτή ώθησε τις δικαστικές αρχές να επανεξετάσουν την υπόθεση, αλλά για λίγο. Ξαναμπήκε στο αρχείο εξαιτίας, όπως είπαν, έλλειψης στοιχείων.
Ο σκηνοθέτης Σέρτζιο Τσίτι, φίλος του Παζολίνι, είχε ισχυριστεί σε συνέντευξή του ότι οι δολοφόνοι του ήταν πέντε και ότι τα κίνητρά τους ήταν πολιτικά καθώς ο- άλλοτε δάσκαλος - Παζολίνι υπήρξε ενεργό μέλος του κομμουνιστικού κόμματος. Ακόμη υποστήριξε πως ο Πελόζι ήταν το δόλωμα και ότι τον χρησιμοποίησαν για να του φορτώσουν τον φόνο. Υποστήριξε επίσης ότι η δολοφονία του Παζολίνι έγινε αλλού και στη συνέχεια μετέφεραν και πέταξαν το πτώμα του στην παραλία.
«Πρέπει να βρούμε και να πούμε την αλήθεια», επιμένει ο Βελτρόνι απευθυνόμενος στον υπουργό Δικαιοσύνης. «Η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν προοδεύσει και μπορούν να βοηθήσουν ώστε να έχουμε τελεσιδικία». Επικαλέστηκε δε τον πρώην διευθυντή του Εγκληματολογικού των καραμπινιέρων Λουτσιάνο Γκαροφάνο, ο οποίος σύμφωνα με αποτελέσματα προηγμένων επιστημονικών ερευνών είχε πει ότι όλα τα στοιχεία, δείγματα ιδρώτα, αίματος, ρούχων, ακόμα και το μπαστούνι που είχε χρησιμοποιήσει ο Παζολίνι για να αμυνθεί, πρέπει να επανεξεταστούν.
Τρίτη 23 Μαρτίου 2010
η αγάπη που πάει...
Η νύχτα και τ΄αστέρια παίρνουνε φωτιά
μα εμένα η ψυχούλα μου κρυώνει
σηκώνεται μια δίνη στον ορίζοντα
θα είναι της αγάπης μας η σκόνη
Το πρώτο-πρώτο γέλιο σου να΄ρχότανε
στα χείλη μου για λίγο να γελούσε
εκείνη η στιγμή που σ΄ερωτεύτηκα
στο σώμα μου για πάντα θα διαρκούσε
Η αγάπη πού πάει
πώς σκορπίζει,πώς σπάει
πώς τελειώνουν δυο άνθρωποι μόνοι
Δεν μπορεί όλα αυτά
που μετράμε αγκαλιά
σε μια ώρα να γίνονται σκόνη
Η αγάπη πού πάει
πώς σκορπίζει,πώς σπάει
δε μπορεί δε μπορεί κάτι μένει
Με ό,τι μένει λοιπόν
πάνω στο παρελθόν
σ΄αγαπώ,σ΄αγαπώ
κολλημένη,κολλημένη
Θα πάρει ο αέρας τα κομμάτια μας
τους δυο μας θα σκορπίσει ως το φεγγάρι
θα λιώσει το φεγγάρι από τη θλίψη μας
κι ένα κενό τη θέση του θα πάρει...
Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010
Κυριακή 21 Μαρτίου 2010
Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010
γύρνα πίσω αγάπη σε μένα...
Έλα βαθύ φιλί κι έλα βαθύ σκοτάδι
έλα με ορμή τυφλή και απαλή σα χάδι
έλα με τη δροσιά και με τον πυρετό
και με του πόνου τη φωτιά και το αναφιλητό
Έλα πίσω αγάπη
έλα πίσω αγάπη σ' εμένα
και πλήγωσέ με αγάπη
πάλι ώσπου να τρέξει το αίμα
όλα από σένα αγάπη
Γιατί μακριά σου όλα ψέμα
τα μάτια δέσε μου αγάπη
Οδήγησέ με ως το τέρμα
οδήγησέ με αγάπη
πέρα απ' του δρόμου το τέρμα
Έλα με τις σιωπές τα δίχτυα σου να πλέξεις
και χόρεψε και βγες έξω από τις λέξεις
Έλα με τη βροχή του τέλους τη σκιά
Έλα αθώο παιδί και μοχθηρή θεά
Έλα πίσω αγάπη
έλα πίσω αγάπη σ' εμένα
και πλήγωσέ με αγάπη
πάλι ώσπου να τρέξει το αίμα
γιατί μακριά σου όλα ψέμα
Έλα πίσω αγάπη
έλα πίσω αγάπη σ' εμένα
και πλήγωσέ με αγάπη
πάλι ώσπου να τρέξει το αίμα
όλα από σένα αγάπη
και μακριά σου όλα ψέμα
τα μάτια δέσε μου αγάπη
οδήγησέ με ως το τέρμα
κι ανάστησέ με αγάπη
πέρα απ' του δρόμου το τέρμα
Τρίτη 16 Μαρτίου 2010
Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010
Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010
η αγάπη θα σε βρεί όπου και νά'σαι...
Αν θες φωτιά πρέπει στο χιόνι να ζεις
αν θες δροσιά πρέπει την έρημο να 'χεις
αν θες νερό άσε τη δίψα πρώτα να σε κυβερνά
κι αν θες ανάσα ζήσε πρώτα στη σιωπή
Μα αν θέλεις την αγάπη
φτιάξε καινούριο χάρτη
Γερά τα ίχνη σου άσε να 'ρθει να σε βρει
όπως και 'γω εσένα
που μέσα στα καμένα
δικά σου λόγια είχα κρυμμένα
και τα 'κανα τραγούδι
πιο κόκκινο κι απ'το αίμα
κι ήρθε η φωτιά
ήρθε η αγάπη σε μένα
τότε θα δεις,τότε θα τη δεις δεν είναι ψέμα
όπου και να σαι η αγάπη θα σε βρει...
Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010
Κυριακή 7 Μαρτίου 2010
μη μου λες αντίο...
το ταξίδι αυτό που θα βγάλει ρωτάς
θα σου πώ όταν δώ μέχρι που μ'αγαπάς
έλα πάμε και αντίο μη λές...
Σάββατο 6 Μαρτίου 2010
ο Ορχαν Παμουκ στο Μέγαρο μουσικής...
Το Μουσείο της Αθωότητας
Το πρώτο μυθιστόρημα του Ορχάν Παμούκ μετά το Νόμπελ του 2006
«Ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου· δεν το 'ξερα».
Έτσι αρχίζει το καινούργιο αυτό μυθιστόρημα του νομπελίστα συγγραφέα Ορχάν Παμούκ. Ένα βιβλίο για τον έρωτα, την αφοσίωση, το πάθος, τη φιλία, το χρόνο, το δικαίωμά μας στην ευτυχία.
Ο συγγραφέας διηγείται την ερωτική ιστορία του πλούσιου Κεμάλ με τη μακρινή, φτωχή εξαδέλφη του, που αρχίζει μια ανοιξιάτικη μέρα του 1975 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Ένα μυθιστόρημα που μένει αξέχαστο, όπως αξέχαστα μένουν για πάντα κάποια όνειρα.
Η συγγραφή του νέου μυθιστορήματος του Ορχάν Παμούκ, που έγινε κυρίως σε δωμάτια ξενοδοχείων στο περιθώριο των ταξιδιών του στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, διήρκεσε πέντε χρόνια. Η ιδέα για το βιβλίο γεννήθηκε όταν ο Παμούκ αποφάσισε να ανοίξει ένα παλαιοπωλείο στην Κωνσταντινούπολη. Στη διάρκεια όμως της συλλογής των αντικειμένων αυτού του μαγαζιού, άλλαξε γνώμη κι αποφάσισε τελικά να φτιάξει ένα μουσείο που θα απεικονίζει την ιστορία του βιβλίου που έγραφε - το Μουσείο της αθωότητας.
O Oρχάν Παμούκ [Orhan Pamuk] γεννήθηκε στην Kωνσταντινούπολη το 1952.
Tελείωσε το λύκειο στη Pοβέρτιο σχολή, σπούδασε τρία χρόνια αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο και το 1976 αποφοίτησε από το Iνστιτούτο Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου της Kωνσταντινούπολης. Έζησε τρία χρόνια στις HΠA, όπου εργάστηκε σαν ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Aϊόβα και στο Kολούμπια της Nέας Yόρκης. Άρχισε να γράφει το 1974. Το πρώτο του μυθιστόρημα, Tζεβντέτ μπέης και υιοί, βραβεύτηκε το 1979 στο διαγωνισμό μυθιστορήματος των εκδόσεων Mιλλιέτ.
Tο βιβλίο αυτό εκδόθηκε το 1982 και την επόμενη χρονιά πήρε το βραβείο μυθιστορήματος Oρχάν Kεμάλ. Tο δεύτερο βιβλίο του, Tο σπίτι της σιωπής (1982), μεταφράστηκε στα γαλλικά και το 1991 τιμήθηκε με το βραβείο Prix de la decouverte Europeenne.
Tο ιστορικό του μυθιστόρημα Tο Λευκό Κάστρο (1985 - «Ωκεανίδα» 2005) μεγάλωσε τη φήμη του μέσα κι έξω από την Tουρκία. Oι «Nιου Γιορκ Tάιμς» έγραψαν τότε γι' αυτόν: «Ένα αστέρι γεννήθηκε στην Aνατολή». Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα Το μαύρο βιβλίο, 1990, ένα από τα πιο συζητημένα και πολυδιαβασμένα έργα της σύγχρονης τουρκικής λογοτεχνίας, Η καινούργια ζωή, 1994, και Με λένε Κόκκινο, 1998 (βραβείο IMPAC, 2003), Ιστανμπούλ. Πόλη και αναμνήσεις, 2005, και Χιόνι, 2007. Έχει τιμηθεί το 2006 με το Nόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 50 γλώσσες και στα ελληνικά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Ωκεανίδα». Ζει στην Κωνσταντινούπολη.
Τι γίνεται στο μυαλό μας όταν διαβάζουμε ένα μυθιστόρημα
Ο Ορχάν Παμούκ μιλάει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Ο διάσημος Νομπελίστας συγγραφέας Ορχάν Παμούκ θα μιλήσει την Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010, στις 7 μ.μ. στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο πλαίσιο του Megaron Plus, με θέμα Τι γίνεται στο μυαλό μας όταν διαβάζουμε ένα μυθιστόρημα: Πού οφείλει το μυθιστόρημα τη μοναδικότητά του ως είδος, τι γίνεται στο μυαλό μας όταν διαβάζουμε και πώς αξιολογούμε αυτή τη διαδικασία, σε τι διαφέρει το μυθιστόρημα από τις άλλες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης και γιατί ο αναγνώστης αναζητάει πάντα το «μυστικό κέντρο» των μυθιστορημάτων;
Την εκδήλωση θα συντονίσει ο συγγραφέας Τάκης Θεοδωρόπουλος. Στο τέλος ο Ορχάν Παμούκ θα υπογράψει τα βιβλία του.
[Η είσοδος είναι ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας. Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 5.30 μ.μ.]
η πηγή αυτής της είδησης είναι από τον αγαπημένο μου μελωδία
www.melodia.gr
θα είμαι εκεί :))
αναβλήθηκε η διάλεξη του Παμουκ στο μέγαρο λόγω ασθένειας της μητέρας του και θα περιμένουμε την ανακοίνωση καινούριας ημερομηνίας...
Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010
Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010
ήσουνα φεγγάρι...
τραγουδήστε , χαμογελάστε,ερωτευθείτε, αντισταθείτε για να μην τους κάνουμε την χάρη να σκύψουμε το κεφάλι!!! θα τα καταφέρουμε :)) όνειρα...
όπως το φτωχό μου το κορμί που δεν παλιώνει
για να το πετάξω στη φωτιά.
Ήσουνα φεγγάρι κι ήμουνα πουλί
πέταξα για να σε φτάσω
κι όταν σ' είχα φτάσει μέχρι το φιλί
σ' έσβησ' η ανατολή.
Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010
Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)