ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ

ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ Η ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ !!!
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΕΥΧΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!

μετά ...

το φαγοπότι, την ηρεμία και την ζεστασιά του σπιτιού, τις ευχές αυτών που αγαπάμε...
και πίνω σόδες , πίνω σόδες...

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ !!!

η ομορφότερη νύχτα του χρόνου είναι η σημερινή...

Άγια Νύχτα

σε προσμένουν με χαρά οι χριστιανοί...

2 + 1

η γλυκειά μελαγχολία των παιδικών μας αναμνήσεων...

μετράμε αντίστροφα...

για την παραμονή των Χριστουγέννων...
21 Δεκέμβρη, αφεθείτε στην μαγεία της γιορτής...

τέτοια τρέλα...

οικογενειακή...
το "δέντρο" ενός αθεράπευτου "γαύρου"...
και του χρόνου αδελφή μου , να είστε καλά , να σας έχω ...

ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΙ...

Μέσα στη βροχή σαν κεριά θα σβήσουμε...

πού να πάμε;

από παντού μας έχουν ζώσει και χτυπάνε...

νίκη...

πικρή όμως μετά το "ξεπούλημα" των γερμανών...
δεν πειράζει όμως πάμε παρακάτω...europa league
καλή κλήρωση να έχουμε και κοιτάμε πρωτάθλημα τώρα...

ΟΜΑΔΑΡΑ ΜΟΥ , ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑ ΜΟΥ !!!

όπου μας πάει...

η αγάπη αυτή κλειστή στροφή...

τρεις ευχές...

τη μια πετώ στον ουρανό
και παίζω με τα κύματα...

καλό μήνα...

We could have had it all
Rolling in the deep

πολλές ευχές για έναν καλό μήνα , ναι ξέρω , όλα είναι δυσάρεστα γύρω μας αλλά αντισταθείτε , κρατηθείτε από το καλό...
ένας φίλος μου είπε σήμερα " νοιώθω ότι αυτόν τον χειμώνα , νυχτώνει νωρίς"
χαρείτε το σήμερα και χαμογελάτε να τους σπάσουμε τα νεύρα όλων αυτών που μας θέλουν με κατεβασμένο κεφάλι και μίζερους...

μάτια μου...

ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ , ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ...

επιτέλους...

"ξεκουμπίστηκε" ΤΕΛΟΣ ο πίθηκος...

AVANTI ITALIA, AVANTI POPOLO
ITALIA LIBERA

ευτυχώς θα βγάλει cd άρα θα έχει τα προς το ζην . ο καημενος
μπήκε με 400 εκατ ευρω στην πολιτικη και φεύγει με 1,2 δις ευρω , μετρητα...

πού πάς;

προς τα πού τραβάς;
πάρε με μαζί σου στο δρόμο της καρδιάς...

για να φύγει η μελαγχολία των ημερών...

ΟΧΙ

Η φωτογραφία και τα συνθήματα επίκαιρα...
Οι σκέψεις πολλές και προσπαθούν να μπουν σε σειρά...
Τα συναισθήματα αλλάζουν ανάλογα με τις εικόνες που έρχονται στο μιαλό ...

Χρόνια του '60 , δύσκολα, σ'ένα φτωχό κι αριστερό σπίτι της επαρχίας,οι φωνές των μεγάλων χαμηλόφωνες και όλα τα παιδιά παρόντα να προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει. Τα χρόνια της γερμανικής κατοχής , το αντάρτικο ήταν κοντά , ήταν άσβηστα στο νου των γονιών. Τα παιδιά ήξεραν την ιστορία τους και ένοιωθαν ότι κάτι γίνεται, μετά έρχονταν τα τραγούδια του Μίκη και αισθάνονταν τις ψυχές τους να πετούν και να χαμογελούν, ίσως κάτι καλό θα έρθει...

Μαύρα χρόνια του '70,χούντα, άκουγαν κάθε βράδυ στο ράδιο παράνομους σταθμούς και συνέχιζαν να τραγουδούν χαμηλόφωνα τα τραγούδια του Μίκη, θα έρθει η λευτεριά...

Μεταπολίτευση , οι γροθιές ψηλά και δυνατά φώναζαν τα συνθήματα της εποχής και ψήφιζαν ΟΧΙ στη βασιλευομένη δημοκρατία. Το βράδυ εκείνης της Κυριακής μόνα τα γέλια και τα τραγούδια του Αγώνα ακούγονταν δυνατά, δυνατά, δυνατά...

Και βγήκε ο ήλιος, δεκαετία του '80, κι ένοιωθαν ότι άλλαξαν, ότι ήταν καινούριοι άνθρωποι και φώναζαν δυνατά και περήφανα ότι ήταν αντάρτες ότι αυτοί έδιωξαν τους γερμαναράδες και αυτοί δεν έσκυψαν το κεφάλι ούτε στην αμερικάνικη χούντα...

Χρόνια δημοκρατικά, με τα κόμματα να αλλάζουν στις εκλογές, οι γονιοί να έχουν φύγει και τα παιδιά πιστά στις ιδέες τους και στα πιστεύω τους...

Και ήρθε το σήμερα και όλα γύρισαν πίσω και ζούνε την ιστορία από την αρχή;
Αλλαγές στο στρατό, βουλευτές που βάζουν λένε την πατρίδα πάνω από όλα, το πιστεύουν;

Δεν θέλω να μου λένε οι γερμανοί και οι γάλλοι τι θα κάνω, δεν θέλω άλλο δάνειο, δεν θέλω την έκτη δόση, δεν θέλω να σκύψω το κεφάλι(ποτέ), δεν θέλω βρε αδελφέ ξένους να με διαφεντεύουν...
ήθελα το δημοψήφισμα διότι συνειδητά θα ψήφιζα ένα μεγάλο ΟΧΙ, μου το στερούν...
ε τώρα θέλω εκλογές, και λέω όχι στην αποχή και όχι στην δεξιά (ποτέ)...

""Βραδάκι της 4ης Οκτωβρίου 2009, στο Τρέντο, στο δρόμο για το σπίτι μας ακούσαμε τα αποτελέσματα της μεγάλης νίκης και κορνάραμε δυνατά , στο cd τραγούδια αντάρτικα και φωνές και γέλια ( όμορφη ανάμνηση και πολύ γλυκιά η στιγμή)""
ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ !!!

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΔΥΝΑΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Αλλάζω...

Θαμπό το τζάμι της σιωπής
απ' τις ανάσες της ζωής
ιδρώνει και σταλάζει.
Υγρή η λύπη της καρδιάς
που τη σφυρίζει ο βοριάς
για ότι πονά κι αλλάζει.

Φέρτε τα σύννεφα στη γη
για να πνιγώ μες τη βροχή
μια τέτοια νύχτα σκοτεινή
που κι οι θεοί τρομάζουν.
Παίξτε βιολιά στους κεραυνούς
στις αστραπές και τους θυμούς
το χτες που φεύγει ξεγεννά
τους πόνους που μ' αλλάζουν.

Μικρό φυτίλι της ζωής
ανάβεις φως της αστραπής
απ' της ψυχής το ρεύμα.
Ηλεκτρισμένη φυλακή
αυτά που ζήσαμε μαζί
πληρώθηκαν στο τέρμα...

τα τραγούδια της παρέας...

ΚΑ ΤΑ ΠΛΗ ΚΤΙ ΚΟ !!!



ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ ΠΑΝΤΟΥ...



ΑΥΤΟ ΚΙ ΑΝ ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ !!!



ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ...



Ο ΕΡΩΤΑΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΛΟΓΙΚΗ, ΕΣΕΝΑ ΘΕΛΕΙ ΜΟΝΟ !!!

προσγείωση στην καθημερινότητα που εμείς την φτιάχνουμε όπως θέλουμε κι εγώ θα της βάλω την "τρέλα", αυτό δεν κάνω πάντα;;;

το κύμα...

έλα κύμα πάρε με...
έλα κύμα και βοριά...

γιατί το σήμερα μου χαμογέλασε ευτυχισμένο...αχ!

Ε ΚΑΙ ;;;

τι έγινε; χάσαμε από μια ομάδα που έχει παίξει ήδη 5 επίσημα παιχνίδια κι εμείς κανένα διότι εδώ είναι ελλάδα δηλ. μόνο σε αυτη την χώρα ξεκινάει το πρωτάθλημα για να παιξει μια ομάδα, που πανηγυρίζει για τις νίκες της , εδώ γελάμε ...
Ολυμπιακάρα μου δεν πειράζει, μαζί σου για πάντα!!!
τίποτα δεν τελείωσε...

RADIO ITALIA

και πολλά ακόμα...
νοσταλγικό...

Salvatore Licitra, an homage

ADDIO

indian summer

όμορφες μέρες του Σεπτέμβρη, το φως έχει γλυκάνει και η ηρεμία παντού, έφυγαν οι καλοκαιρινοί και μείναμε να απολαμβάνουμε αυτή την φθινοπωρινή ευτυχία μόνοι ...

"ΠΑΣΙΟΝΑΡΙΕΣ"

ΠΑΣΙΟΝΑΡΙΑ (ΝΤΟΛΟΡΕΣ ΙΜΠΑΡΟΥΡΙ)- ΙΣΠΑΝΙΑ 1936


ΑΓΝΩΣΤΗ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΑΣ - ΕΛΛΑΔΑ 1946


ΚΑΡΟΛΙΝΑ - ΓΑΛΛΙΑ ΠΑΡΙΣΙ ΜΑΗΣ 1968


ΝΕΟΛΑΙΑ ΜΑΘΗΤΕΣ - ΕΛΛΑΔΑ ΑΘΗΝΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2008


ΚΑΜΙΛΑ - ΧΙΛΗ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011


... ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ...
ΓΥΝΑΙΚΕΣ !!!

ένα τραγούδι , μια ιστορία...

πάλι από τα ΝΕΑ , ένα άρθρο για την γένεση ενός τραγουδιού που μου αρέσει και καθημερινά κι από ένα τραγούδι...

1991 Losing My Religion

Αν οι REM δεν είχαν πει το «Losing my religion», προφανώς θα ήταν ένα πολύ ωραίο ροκ γκρουπ μεν, για έναν στενό κύκλο θαυμαστών τους δε. Μια ωραία αμερικάνικη ροκ μπάντα των κολεγιακών ραδιοφώνων. Δεν είναι και λίγο αλλά δεν είναι και REM.
To «Losing my religion» ήταν ο μεγεθυντικός φακός που έδειξε τους REM τεράστιους, σαν ροκ θηρία. Και, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις εκκωφαντικής δόξας, αρχικά η εταιρεία είχε στραβομουτσουνιάσει με το συγκεκριμένο τραγούδι.
- Θα βγάλουμε κομμάτι που θα λέει «Χάνοντας τη θρησκεία μου / την πίστη μου» σαν σινγκλ για το άλμπουμ.
Πάτε καλά; Πήγαιναν. Με πείσμα Αθηναίου (Αθήνα της Τζόρτζια,) ο Στάιπ και η παρέα πατάνε πόδι.
Αυτό και κανένα άλλο. «Losing...». Οποιος «έχανε» στα 90s, στο τέλος ήταν ο κερδισμένος. Να θυμίσω τον Μπεκ με το «Loser» του. Τεράστια επιτυχία. Οχι το καλύτερο κομμάτι του Μπεκ, ο οποίος έχει γράψει απίστευτα πράγματα, αλλά μ' αυτό τού έμελλε να δέσει το όνομά του. Ο χαμένος τα παίρνει όλα.

Από τη στιγμή όμως που έσκασε μύτη το βίντεο τoυ «Losing» στο MTV φαίνεται πως όλοι τρελάθηκαν με κάποιον τρόπο. Ο πρώτος που τρελάθηκε ήταν μάλλον ο αυτόματος πιλότος ροής προγράμματος στο μουσικό κανάλι MTV, γιατί κάθε τρεις και λίγο το έπαιζε.
Εχουμε και βλέπουμε λοιπόν. Ενα σκοτεινό δωμάτιο όπου από ένα παράθυρο ψηλά στάζει νερό. Αμέσως μετά, οι τρεις τους - Μπακ, Μπέρι και Μιλς - περνάνε μπροστά από τον φακό, ενώ ο Στάιπ μένει καθισμένος, ένας κουβάς γάλα - ή άσπρη μπογιά - αδειάζει, τζάμια σπάνε και αρχίζει το τραγούδι, σουρεαλιστικά με σύμβολα ινδικά και πολλά άλλα. Ο Τάρσεμ Σινγκ (που θα σκηνοθετήσει και την επόμενη «Χιονάτη» που θα δούμε στο σινεμά) είπε πως εμπνεύστηκε από δύο, από Καραβάτζιο και Ταρκόφσκι, αλλά και από τον ινδικό κινηματογράφο. Και όλο αυτό το καλλιτεχνικό - αρτιστίκ σε συσκευασία pop culture. Ταρκόφσκι για τις μάζες! Χρειάζεται να πούμε πως σάρωσε στα βραβεία MTV εκείνης της χρονιάς; Δεν χρειάζεται. Το μουσικό κανάλι εκτιμά την τέχνη (μπορεί να κάνει τέχνη ακόμη και με το υλικό του «Jersey Shore»).
Ο Στάιπ το είπε. Αν δεν ήταν το «Losing my religion» δεν θα μας ήξερε η μαμά μας. Στην Αθήνα, κάθε κλαμπ που σέβεται τον εαυτό του παίζει REM ανελέητα. Είναι άλλωστε η εποχή που για να απαντήσει το ροκ στην dance που φουντώνει, χρειάζεται επιχείρημα γερό.
Το βασικό ριφ το υπογράφει ο Πίτερ Μπακ, ο κιθαρίστας. To έγραψε πάνω στο μαντολίνο ενώ έβλεπε τηλεόραση. Ο Μπακ έχει πει σε συνεντεύξεις του ότι εκείνη την εποχή είχε αγοράσει μαντολίνο και μάθαινε να παίζει. Διά παν ενδεχόμενον ηχογραφούσε
κιόλας αυτό που έπαιζε. Την άλλη μέρα, έβαλε να ακούσει αυτό που είχε ηχογραφήσει και - κοίτα να δεις, είπε, έχουμε κάμποσα πράγματα. Με άλλα λόγια εκείνος μάθαινε μαντολίνο, εμείς κερδίσαμε ένα τραγούδι. Το ηχογράφησαν στη Νέα Υόρκη. Και ο Μάικλ Στάιπ έγραψε τα φωνητικά με τη μία. Καλός οιωνός, όπως αποδείχτηκε. Κάποια ορχηστρικά μέρη επίσης (μπορεί να ενδιαφέρει τον μουσικόφιλο αυτό) προστέθηκαν από τη Συμφωνική της Ατλάντα.
Τι έκανε τον Μάικλ Στάιπ όμως να χάσει την πίστη του; Βασικά - να το εξηγήσουμε αυτό - ο Στάιπ δεν αλλαξοπίστησε. Μια έκφραση είναι που λένε συχνά στον αμερικάνικο Νότο και σημαίνει χάνω την ψυχραιμία μου, παραφέρομαι.
Και όπως είχε εξηγήσει, οι στίχοι λένε για κάποιον που μαραζώνει για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα. Κάτι σαν ψύχωση - εξήγησε ο Στάιπ - και έκανε σύγκριση με το άλλο διάσημο «ψυχωτικό» κομμάτι, το «Every breath you take», των Police. Διότι ο έρωτας και η ψύχωση σε στίχο πουλάνε.

ένα καλοκαίρι, ένα best seller

κάθε καλοκαίρι κάποια βιβλία μας κρατούν συντροφιά στη παραλία και κάποιο από αυτά γίνεται το best seller του καλοκαιριού...
η εφημερίδα τα ΝΕΑ τις τελευταίες μέρες παρουσιάζει με πολύ ωραία άρθρα αυτά τα βιβλία...
1978 Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας - Κολιν Μακ Καλοου
1979 Η αρχαία σκουριά - Μάρω Δούκα
1982 Εκατό χρόνια μοναξιά - Γκαμπριελ Γκαρσια Μάρκες
1984 Το άρωμα - Πάτρικ Ζίσκιντ
1985 Το όνομα του ρόδου - Ουμπέρτο Εκο
1986 Η φανέλα με το νούμερο 9 - Μένης Κουμανταρέας
1987 Η αρραβωνιατικιά του Αχιλλέα - Αλκη Ζέη
1989 Βαμμένα κόκκινα μαλλιά - Κώστας Μουρσελάς
1992 Οταν έκλαψε ο Νίτσε - Ιρβιν Γιάλομ
1993 Με το φως του λύκου επανέρχονται - Ζυράννα Ζατέλη
1994 Η πρόβα νυφικού - Ντόρα Γιαννακοπούλου
1995 Διαβάζοντας στη Χάννα _ Μπ. Σλινκ
1996 Ο αλχημιστής - Παολο Κοέλιο
1997 Αναζήτηση - Νίκος Θέμελης (χάθηκε πρόωρα)
1998 Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα - Μ.Παπαθανασοπούλου
2003 Κώδικας Ντα Βιντσι - Νταν Μπράουν
2005 Το κορίτσι με το τατουάζ - Στιγκ Λάρσον
2010 Το νησί - Βικτόρια Χισλοπ

...κι έπεται και η συνέχεια καθημερινά στις σελίδες των Νέων

http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4650077

ΣΑΝ ΧΘΕΣ...

...έτσι και σήμερα , "δοσίλογοι" αντί για κουκούλες με ένα τηλέφωνο, καταδίδουν όσους δεν συμπαθούν και ζηλεύουν , με νόμο από τους πρώτους δοσίλογους, τους 300 εννοώ του κλουβιού,έτσι καταντήσαμε τώρα, έτσι είμασταν πάντα...
δεν είναι τυχαίο ότι Εφιάλτες πολλούς γέννησε αυτή η χώρα...
αντισταθείτε μην ξεπέφτουμε κι άλλο...
μην ξεχνάμε τις φωτεινές σελίδες της ιστορίες μας και να θυμόμαστε ότι οι "ρουφιάνοι" είναι μισητοί από όλους και πρωτίστως από τον ίδιο τον εαυτό τους...

ΜΑΥΡΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΗΡΩΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ " ΜΠΛΟΚΟ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ" 17/8/1944
ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ !!!

Ρόδον Αμάραντον...

ΜΑΚΡΙΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ... ΡΟΔΟ ΜΟΥ, ΑΜΑΡΑΝΤΟ...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΗΣ...
ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΝΑΓΙΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ...

L'amore infinito

L'amore all'infinito,
resistere all'infinito

Amarsi all'infinito....

sempre...

ένα ρήμα και μία λέξη...

ΒΑΡΙΕΜΑΙ το φετεινό το καλοκαίρι, όλοι να λένε για την οικονομία , έγιναν όλοι πτυχιούχοι...ΒΑΡΙΕΜΑΙ την καθημερινή δουλειά , να βλέπω και να μιλάω με τους ίδιους ανθρώπους κάθε μέρα...
ΒΑΡΙΕΜΑΙ την απεργία των ταξι, δεν μπορώ να πάω όπου θέλω...
ΒΑΡΙΕΜΑΙ να γράφω αποχαιρετισμούς "μεγάλων" , έφυγε και ο Κακογιάννης, μου "κάνει" το blog μου σαν νεκρολογία...
ο κατάλογος δεν έχει τελειώσει αλλά "βαριέμαι" να γράφω κι εδώ...
μία λέξη με σώζει ΥΠΟΜΟΝΗ
θα φύγει το καλοκαίρι και θα γεμίσω την βαλίτσα μου και δρόμο...

ευχάριστο διάλειμμα αυτού του "δειλινού" της διάθεσης μου , η άφιξη της Σ. το γέλιο της και το κουβεντολόι μαζί της...
α α α και η αναμονή δύο ταξιδιών μαζί της , Αθήνα και Ναύπλιο...

Amy Winehouse

ούτε κι αυτό το όνομα , τι φωνάρα !!!
μου άρεσε απελπιστικά ...

βρέθηκε νεκρή χτες το απόγευμα στο σπίτι της.

Άντερς Μπέχρινγκ Μπρέιβικ

μη ξεχάσουμε ποτέ αυτό το όνομα , ένα όνομα συνώνυμο του μίσους και όχι της τρέλας , δεν είναι τρελός !!!

ανάμνηση...

|05/15/2008 04:01 am|
..Έλα να παίξουμε... Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη Θα σου χαρίσω τους πύργους μου Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου Έχουν πεθάνει από καιρό πριν από μένα Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω Μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω που ξέρει μόνο σ' ένα χρώμα να πηγαίνει δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις Έλα να παίξουμε... Ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω Τραβάνε μπρος σκυφτοί δίχως καν όνειρα Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω... Έλα να παίξουμε...Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα...
για το χτεσινό απόγευμα που μία παρτίδα σκάκι το έκανε μαγικό...
και η καληνύχτα ήταν μία έκπληξη...

ένα παλιό κομμάτι απο το blog στο yahoo
που έγινε πάλι σημερινό με το άκουσμα αυτού του τραγουδιού ... νόμιζα ότι τα είχα ξεχάσει όλα ( λάθος νόμιζα)

αντικριστά...

Σ' αγαπώ πολύ
πιο πολύ δεν πας
σ' έχω φτάσει εκεί
που πιο πέρα σπας

Είναι ο έρωτας
τόσο δυνατός
σήκωσες βουνά
σε λυγίζει αυτός

Σ' αγαπώ πολύ
πιο πολύ κανείς
όποιος αγαπά
δε θα γίνει εμείς
γιατί εμείς οι δυο
μπήκαμε μπροστά
από το μαζί
κι απ' το χωριστά
αντικριστά

Σ' αγαπώ πολύ
πιο πολύ δε ζεις
δε θέλω να μπορείς
πια να μ' αρνηθείς
μα κι αν μ' αρνηθείς
θα 'μαι πάντα εκεί
στα "όχι" που θα πεις
να φωνάζω "μη"

καλοκαιράκι...

ζησε μονο το σημερα

τι να θυμηθώ...

το έχω ξαναβάλει αυτό το τραγούδι , απλά τώρα με δικό μου βίντεο...

μιλάνο...

Μεγάλη ήττα της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών στην Ιταλία. Ο Ιταλός πρωθυπουργός έχασε τα σημαντικότερα προπύργια των δυνάμεών του. Το Μιλάνο, πέρασε στα χέρια της αριστεράς ύστερα από 20 χρόνια και η δημαρχία της Νάπολης, κερδίθηκε, από τον υποψήφιο, του κεντρώου Κόμματος, τον Αντόνιο Ντι Πιέτρο.
Στο Μιλάνο, ο κεντροαριστερός Τζουλιάνο Πιζαπία συγκεντρώνει το 55,1%των ψήφων, έναντι του 44,9% της κεντροδεξιάς απερχόμενης δημάρχου Λετίτσια Μοράτι. Οι υποστηρικτές του Πιζαπία έχουν συγκεντρωθεί στην κεντρική πλατεία του Ντουόμο, όπου και πανηγυρίζουν, περιμένοντας τον καινούριο δήμαρχο.

Στην Νάπολη ο προοδευτικός πρώην εισαγγελέας Λουίτζι Ντε Ματζίστρις καταφέρνει να πετύχει αποτέλεσμα που χαρακτηρίζεται "ιστορικό": συγκεντρώνει 65,2% των ψήφων, ενώ ο κεντροδεξιός Τζάνι Λετιέρι, δεν καταφέρνει να ξεπεράσει το 34,8%. "Η Νάπολη απελευθερώθηκε. Τώρα είναι η ώρα της γιορτής, έξω από το δημοτικό μέγαρο. Από αύριο θα ξεκινήσουμε την δουλειά", δήλωσε ο Ντε Ματζίστρις.

Στην Τεργέστη, η κεντροαριστερά καταφέρνει επίσης να υπερισχύσει με ποσοστό 57,5%, όπως και στο Κάλιαρι της Σαρδηνίας, με 59,3%.

AVANTI POPOLO!!!

καλό ταξίδι...

Ηθελα να γράψω για το κίνημα των "αγανακτισμένων" και τη μεγάλη σημερινή του συγκέντρωση στην Αθήνα αλλά και σε πολλές ευρωπαικές πόλεις και σκεφτόμουνα τι τίτλο να βάλω στο κείμενο μου...

μετά είδα και μια πολύ καλή εκπομπή στο κρατικό κανάλι με θέμα την άλωση της πόλης σαν σήμερα απο τους τούρκους και με έμφαση σε σημαντικές μάχες πριν από την τελική και θυμήθηκα την ιστορία μας και σκέφτηκα να γράψω γι αυτό...

και ήρθε η είδηση ότι "έφυγε" από κοντά μας μια νέα γυναίκα και "πάγωσε" η μικρή μας κοινωνία. Μια νέα γυναίκα που πάλευε την αρρώστια της με καρτερικότητα και χαμόγελο και δεν είχε αφεθεί σε αυτή αλλά ζούσε και μας έκανε όλους όσους την ξέραμε να νοιώθουμε πολύ μικροί μπροστά στη θέληση της για ζωή.
Τους τελευταίους μήνες είμασταν μαζί στα μαθήματα για το computer και όλοι θαυμάζαμε την δύναμη της ψυχής της να έρχεται μετά την αιμοκάρθαση ,πάντα γελαστή σαν να μην συνέβαινε τίποτα...
και έτσι ξαφνικά για εμάς ,μας άφησε σήμερα...
Καλό Ταξίδι κι εύχομαι εκεί που πας να μην πονάς και να γελάς πάντα...

ξυπνήσαμε;

μήπως και γίνει κανένα θαύμα...
όλοι στις πλατείες...
να μείνουμε!!!

Σςςςςςς... μη ξυπνήσουν οι Έλληνες!

Με το σύνθημα «Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες», οι Ισπανοί συγκεντρωμένοι διαδηλωτές στη Μαδρίτη μας χλευάζουν για την απάθεια μας.

ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ , ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ !!!



το τραγούδι πάει "γάντι" στην απάθεια μας...
καλό όμως , δεν μας προβληματίζει...

πάλι θα στη δώσω την καρδιά...

ΑΧ !!! πως ν' αρνηθώ την καρδιά...

Μανούλα...

ευχαριστούμε " καλέ μου άνθρωπε "

1η Μαίου...

Πρώτη Μαΐου κι απ' τη Βαστίλη
ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών
χίλιες σημαίες κόκκινες μαύρες
Ο Φρεδερίκο η Κατρίν και η Σιμόν

Μέσα στους δρόμους μέσα στο πλήθος
τρέχω στους δρόμους ψάχνω στο πλήθος
πού ειν' το κορίτσι το κορίτσι που αγαπώ

Πες μου Μαρία μήπως θυμάσαι
κείνο το βράδυ που σε πήρα αγκαλιά
Πρώτη Μαΐου, όπως και τώρα
κι εγώ φιλούσα τα μακριά σου τα μαλλιά

Μέσα στους δρόμους μέσα στο πλήθος
τρέχω στους δρόμους ψάχνω στο πλήθος
πού ειν' το κορίτσι το κορίτσι που αγαπώ

Πρώτη Μαΐου μαύρα τα ξένα
κλείσε το τζάμι μην κρυώσει το παιδί

Στίχοι: Μάνος Λοΐζος
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

...γιατί είναι μέρα αγώνων κι όχι εκδρομής...

In Love With You

ωραίο όνειρο...

ευχές...

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !!!
ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΤΕ , ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !!!

σιωπή...

κανείς εδώ δεν τραγουδά...

φυλάξου για το τέλος θα μου πεις...

Always On My Mind

σημερινό κόλλημα...

πεθαίνω για σένα...

Πεθαίνω για σένα και ας είσαι απάτη
δε πα να είσαι ψέμα εγώ σε λέω αγάπη...

και η βρόχα έπεφτε...

αφιερωμένο σε όλους με την καλημέρα μου και την ελπίδα ότι θα έρθει η άνοιξη...
την βαρέθηκα την βροχή...

στη γειτονιά των αγγέλων...

απο χτες και ο Μεγάλος Ιάκωβος...
Ευχαριστούμε για το Μαουτχάουζεν και όλα τα έργα του...



μην είδατε την αγάπη μου...
σ'ευχαριστώ πατέρα μου , εκεί ψηλά που είσαι, γιατί μου έμαθες αυτό το τραγούδι στα 12 μου χρόνια...

ανοιξιάτικο αεράκι...

της Σταυροπροσκύνησης σήμερα , στα μισά της σαρακοστής , και φυσάει ένα αεράκι δροσερό και ταξιδεύει τα σύννεφα , άνοιξη που μυρίζει Πάσχα που έρχεται...
οι βιολέτες να χορεύουν και τα κυκλάμινα να χαμογελούν... ομορφιά...



σε σκέφτομαι...

ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ 2011

Ο ΛΥ ΜΠΙ Α ΚΑ ΡΑ !!!

ιδιοκτησίες...

ο κύριος στη φωτο είναι ο ιδιοκτήτης μιας χώρας , στη Β.Αφρική, που την λένε Λιβύη...
και κάποιοι θέλουν να την κλέψουν και ως καλός ιδιοκτήτης τους κυνηγάει. τους σκοτώνει, αφεντικό είναι...

πως καταντάνε κάποιοι "μεγάλοι"... αηδία...

ANIMA ITALIANA

γιορτάστηκαν τα 150 χρόνια της ένωσης της Ιταλίας στις 17 Μαρτίου...
μόνο η lega nord δεν γιόρτασε, "μπουρλότο" που τους χρειάζεται...

μαύρη πεταλούδα...

Κατάσπρα κι άσπρα, κάτασπρα νερά
δε σε ξεπλένουν τούτη τη φορά
σε ψάχνει ο άγγελός σου με κερί
βγες μαύρη πεταλούδα να σε βρει.


Κοιμούνται τα μαχαίρια στα βουνά
κι η μαύρη πεταλούδα τα ξυπνά.


Αλλού χαρίζει ο Χάρος το φιλί
κι η μαύρη πεταλούδα τον καλεί.


Ποιον πόθο είδες να 'μεινε κρυφός
κι εσύ πετάς πολύ κοντά στο φως.


Λιβάνι καιν και κλαιν οι ουρανοί
κι η νύχτα δεν θα σ' έβρει ζωντανή.


Κατάσπρα κι άσπρα, κάτασπρα νερά
δε σε ξεπλένουν τούτη τη φορά
ανάβει ο άγγελός σου τρεις φωτιές
βγες έξω μαύρη πεταλούδα, βγες.

αν και βλέπω το "νησί" ανελλιπώς, χτες άκουσα αυτό το τραγούδι και "μαγεύτηκα"
τι φωνή ο Χαρούλης!!!

νοιώσε με...

ΑΧ! ΕΛΛΑΔΑ...

ΑΝΤΙΟ ΜΑΝΩΛΗ...

η κόρη...

του "πολύ" Λε Πεν , στη φωτο μαζί του, Μαρί το όνομα αυτής, θα βάλει υποψηφιότητα στις επόμενες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία και τα σχόλια λένε, ότι πάει πάρα πολύ καλά και ίσως βγει...
ας ανησυχούμε...τι άλλο να πω, πολύ πίσω γυρίζουμε πολιτικά...

πλανήτης γή...

SOS...

σήμα κινδύνου εκπέμπει ο πλανήτης μας...
πριν ένα χρόνο ήταν το ηφαίστειο της Ισλανδίας και νίκη της φύσης στη τεχνολογία του ανθρώπου , με την ακύρωση χιλιάδων πτήσεων...
σήμερα κοιτάμε στην τηλεόραση το σεισμό στην Ιαπωνία και το τσουνάμι που ακολούθησε και ταξιδεύει προς όλο τον ειρηνικό και είμαστε ανήμποροι...
ζούμε το σήμερα , καλίτερα τις στιγμές...

καλημέρα γή όπου κι άν είσαι...

Γυναίκες...

Χρόνια Πολλά σε όλες μας ¨)) με χιόνια , ευτυχία είναι!!!
Να είμαστε καλά ...

ήρθε ένας μάγος...

Ήρθε ένας μάγος που έβγαζε ήλιους απ' τα μανίκια
κι απ' το καπέλο του έπεφταν νησιά
έκλεισε μες στη χούφτα σου θαλασσινά χαλίκια
άνοιξες και πέταξαν πουλιά

Κι έγινα κι εγώ ένα λαμπάκι πάνω απ' την υδρόγειο
φεγγάρι να βουτήξω στη Μεσόγειο

Ύστερα ο μάγος έσπασε δυο γυάλινα ποτήρια
κι έφτιαξε από τα θρύψαλα νερό
θα κόβεσαι είπε αν μόνη σου το ακουμπάς στα χείλια
θα ξεδιψάς αν πίνετε κι οι δυο

Κι έγινα κι εγώ ένα λαμπάκι πάνω απ' την υδρόγειο
φεγγάρι να βουτήξω στη Μεσόγειο

να περάσετε όλοι μαγικά αυτό το γιορτινό τριήμερο...

τι να θυμηθώ...

από μια ελλάδα χαμένη...

στη μνήμη...

δύο παλληκαριών που χάθηκαν χτες και μαυροφόρεσαν την πρώτη μέρα της άνοιξης...
Καλό Ταξίδι...

καλή άνοιξη

και καλό μήνα να έχουμε όλοι...
είναι δύσκολα το ξέρω αλλά χαμογελάστε , μην παραδίνεστε εύκολα στη κατάθλιψη...

Σ'ΑΝΑΖΗΤΩ...

χάσαμε τον ήλιο...